Είναι πρωί και το όνειρό μου αργοσβήνει
σε ένα κενό πάλι σε λίγο θα βρεθώ
απ’ το ατίθασο κορμί σου μου ‘χει μείνει
μόνο το σχήμα σου στου πάθους το βυθό
Θέλω να κλάψω και τα δάκρυα να αφήσω
να πλημμυρίσουν της φυγής σου τη γραμμή
να σου φωνάξω σ’ αγαπώ γύρισε πίσω
ο χωρισμός είναι μια δύσκολη στιγμή
Μα που να πω το σ’ αγαπώ χωρίς εσένα
τα λόγια μοιάζουν άδεια τρένα αραγμένα
είναι η αγάπη σου μισή
κι είσαι η αρρώστια μου εσύ
που με σκοτώνει λίγο λίγο κάθε μέρα
Όλες οι σκέψεις στο μυαλό μου στριμωγμένες
μόνο εσύ μένεις ανάμνηση νωπή
φωτογραφίες απ’ το χθες ξεθωριασμένες
όλα τα όνειρα που κάναμε μαζί
