Ρίχνω μια ζαριά
και μου βγαίνει ανηφοριά,
όλοι οι φίλοι μου
ήρθαν για χατίρι μου.
Στήνω δυο φωτιές
και περνώ μέσα απ’ αυτές
να ’ρθω να σε βρω
μα ’χεις φύγει από καιρό,
κι όλο αλλάζεις.
Άρχισες τα ψέματα
και έφερες μπερδέματα,
άσε τα καμώματα
κι έλα ξημερώματα.
Έχεις στην καρδιά
διαβατάρικα πουλιά
προς τα που πετούν
και για μένα δε ρωτούν,
πως φοβάμαι.
Άρχισες τα ψέματα
και έφερες μπερδέματα,
άσε τα καμώματα
κι έλα ξημερώματα.
