Ανάβουν τα φώτα στην Αθήνα
κάτω απ’ του Μάη τον ουρανό
κι εσύ κοιτάς απ’ την κουζίνα
ένα καράβι στο Σαρωνικό.
Το ξέρω γίναν όλα δύσκολα
μα πότε δεν ήταν δύσκολα
γι’ αυτό
χόρεψέ μου λίγο να σε δω
μου έλειψες κι ας ήσουνα εδώ
πάμε πρόβα, πάμε πρόβα
μπόσσα νόβα, μπόσσα νόβα.
Αυτό το γέλιο, αυτό το χάδι
μου είχανε λείψει για καιρό
θα ’ρθουν οι φίλοι μας το βράδυ
στη βεράντα για ποτό.
Το ξέρω λείπουν πάλι χρήματα
κι έχω ξεχάσει πια τα βήματα
γι’ αυτό
χόρεψέ μου λίγο να σε δω
μου έλειψες κι ας ήσουνα εδώ
πάμε πρόβα, πάμε πρόβα
μπόσσα νοβα, μπόσσα νοβα.
Πάμε πρόβα και μεθάμε / μια μπόσσα νόβα στην Αθήνα
και τα βήματα θυμάμαι / απ’ τη βεράντα στην κουζίνα
πάμε πάλι και τολμάω / αυτό το γέλιο, αυτό το χάδι
και το χέρι σου ζητάω / σαν το πρώτο μας το βράδυ
πότε στο ’πα τελευταία
τώρα είσαι πιο ωραία
πότε στο ’πα δε θυμάμαι / σαν το πρώτο μας το βράδυ
πως μ’ αρέσει να γελάμε / να γελάμε στο σκοτάδι
πως μ’ αρέσει να μεθάμε / μια μπόσσα νόβα στη βεράντα
και τα φώτα να κοιτάμε / να χορεύουμε για πάντα
πάμε πρόβα, πάμε πρόβα
μπόσσα νόβα, μπόσσα νόβα.
