Μπρος στο μπαλκόνι σου,
μπροστά στην πόρτα σου
προσμένω άδικα για να φανείς.
Τ’ άστρα κι αν ζήταγες,
θα ’ταν στα πόδια σου
γιατί σ’ αγάπησα όσο κανείς.
Είναι φωτιά, είναι φωτιά
εγώ να λειώνω και να μη σε νοιάζει.
Μια σου ματιά, μια σου ματιά
μπορεί να διώξει μακριά το μαράζι.
Μπρος στο μπαλκόνι σου
ένα παράπονο
πνίγει τα μάτια μου π’ αδιαφορείς.
Ούτε μια απόκριση
ούτε μια λέξη σου
κι όμως σ’ αγάπησα όσο κανείς.
