Από τη μαύρη κόλαση που λέγεται Αθήνα
Θεέ μου να γινότανε να λείψω ένα μήνα
να δω τ’ ωραίο μου χωριό και την καλή μου μάνα
ν’ ακούσω και την Κυριακή της εκκλησιάς καμπάνα
Το σπίτι μου το πατρικό ψάχνω να αντικρίσω
πάλι σαν ξέχασα στιγμές εκεί να ξαναζήσω
να δω τ’ ωραίο μου χωριό και την καλή μου μάνα
ν’ ακούσω και την Κυριακή της εκκλησιάς καμπάνα
Πίκρες καημούς και βάσανα για λίγο να ξεχάσω
σαν πρώτα με τη μάνα μου να ξανακουβεντιάσω
να δω τ’ ωραίο μου χωριό και την καλή μου μάνα
ν’ ακούσω και την Κυριακή της εκκλησιάς καμπάνα
Σίγουρα θα ‘ρθει ο καιρός που κάποτε θ’ αράξω
στ’ ωραίο χωριουδάκι μου στην όμορφη τη Νάξο
να δω τ’ ωραίο μου χωριό και την καλή μου μάνα
ν’ ακούσω και την Κυριακή της εκκλησιάς καμπάνα
