Πόσο νοστάλγησα τα δυο σου μάτια,
κλαίνε οι σκέψεις μου, κλαίνε τα μάτια.
Όσα μου άφησες να σε θυμίζουν,
γίνανε εικόνες πια, με βασανίζουν.
Να ξαναρχόσουν σαν βροχή
να ‘πεφτες πάνω στο κορμί μου,
να γίνει η αγάπη μας γιορτή
και εσύ τ’ αθάνατο φιλί μου.
Να ξαναρχόσουν σαν βροχή,
να ‘πεφτες πάνω στο κορμί μου
και να μη σ άφηνα ποτέ
να βγεις απ την ζωή μου.
Πόσο νοστάλγησα ένα σου βράδυ;
Πόσο μου έλειψε ένα σου χάδι;
Φωτιές τα μάτια σου που τα θυμάμαι,
μόνος απόμεινα, πόσο φοβάμαι;
Να ξαναρχόσουν σαν βροχή
να ‘πεφτες πάνω στο κορμί μου,
να γίνει η αγάπη μας γιορτή
και εσύ τ’ αθάνατο φιλί μου.
Να ξαναρχόσουν σαν βροχή,
να ‘πεφτες πάνω στο κορμί μου
και να μη σ άφηνα ποτέ
να βγεις απ την ζωή μου.
