Έκλαψα τόσο απ’ αυτό το χωρισμό
κι είπα να δώσω ένα τέλος να πεθάνω
μια και δεν έχω στη ζωή προορισμό
για ποιον να ζήσω και αν θα ζήσω τι να κάνω
Να `ξερες πόσο πόνεσα
σ’ αυτήν, σ’ αυτήν εδώ την άκρη
που με φιλιά μου στέγνωσες
το τελευταί το τελευταίο δάκρυ
Περνώ τις μέρες και τα βράδια μου τ’ αχνά
κι έχω για σύμβολο τα μαύρα τους σκοτάδια
με τον αβάσταχτο της λύπης το βραχνά
ζω σ’ ένα όνειρο τ’ ατέλειωτα τα βράδια
