Όταν δακρύζεις περιμένοντας την άνοιξη
όταν κρυώνεις
όταν δαγκώνεις με παράπονο τα χείλια σου
όταν ματώνεις.
όταν οι δρόμοι σου τελειώνουνε απότομα,
όταν δε θα ‘χεις που να πας και που να κλάψεις,
όταν βουλιάζεις στο περίπου και στο τίποτα,
να με φωνάξεις.
Όταν με σάλπιγγες ξυπνήσεις και με τύμπανα
όταν σε πιάσουν,
όταν θα ψάχνεις στο ταβάνι την εξώπορτα
όταν σε σπάσουν,
όταν τα λόγια σου θα πέφτουνε στο πάτωμα,
όταν οι φίλοι σου σ’ αφήσουν να ρημάξεις,
όταν σε φτύσουνε οι πρόχειρες αγάπες σου,
Να με φωνάξεις
Όταν θ’ ανέβεις σ ένα χάρτινο αερόστατο
όταν πετάξεις,
όταν θα πέσεις κάποια νύχτα από τα σύννεφα
όταν τρομάξεις,
όταν θα ψάχνεις την ουσία με την γλώσσα σου,
όταν φοβάσαι τον καθρέφτη να κοιτάξεις,
όταν στραβώσει το μυαλό σου επικίνδυνα,
Να με φωνάξεις
Φώναξε με φώναξε με με τα κύματα,
κατακόκκινο φεγγάρι δώσ’ μου βήματα.
Να με φωνάξεις.
