Απ το μικρό σπιτάκι σου περνάω
κι ευθύς κοιτώ του κήπου τη γωνιά,
τη γωνιά που αγκαλιαζόμασταν
και ζαλιζόμασταν απ’ τα φιλιά.
Όλα τριγύρω μας τότε ανθούσαν
κι είχε η καρδιά μου άνοιξη κι αυτή
μα γοργά ήρθε ο χειμώνας
όταν μου έφυγες σαν το πουλί.
Πότε, πότε θα γυρίσεις
να μου γράψεις περιμένω
λίγη ελπίδα να χαρίσεις
στ’ όνειρο μου το θλιμμένο.
Μην αργήσεις να γυρίσεις
κάθε ώρα που περνάει
πιο πολύ σ’ αναζητάει
η δική μου η καρδιά.
