Με πιάνει η τρέλα το πρωί
και ο καημός τα βράδια,
που μου ‘χεις βγάλει την ψυχή,
με όλα αυτά τα νάζια.
Έστρωσα μαγικό χαλί,
μαζί σου να πετάξω,
άναψες μ’ ένα σου φιλί,
φωτιά για να σε κάψω.
Να ‘χα μια καρδιά ακόμα,
μες τ’ ατέλειωτο σου σώμα.
Τη φωτιά σου ν’ ανταμώσει
και αγάπη να μου δώσει.
Να ‘χα κι ένα ποτηράκι,
να γεμίσω με φαρμάκι,
να το πίνω “άσπρο πάτο”,
που με κάνεις άνω κάτω.
Κοίτα με λίγο να χαρείς,
να πεις πως δεν αντέχεις,
μαζί μου θέλεις να καείς,
ξοπίσω μου να τρέχεις.
Με δυο σταλιές Ανατολή,
τη Δύση θα στολίσω,
ν’ αναστενάξει όλη η γη,
στην τρέλα να μεθύσω.
