Να ζήσεις με τον άντρα σου
κι εμένα να μ’ αφήσεις,
τι κι αν ακόμα σ’ αγαπώ κι εσύ αν μ’ αγαπάς,
να σέβεσαι τον άντρα σου κι αγάπες μη ζητάς.
Τι να το κάνω κι αν είμαι παντρεμένη,
με πάντρεψαν με προξενιά κι είμαι δυστυχισμένη.
Δεν πρέπει το στεφάνι σου
να το ποδοπατήσεις,
αφού δεν ήτανε γραφτό να ζήσουμε μαζί,
μην θέλεις να πληγώσουμε τον άντρα που σε ζει.
Τι να το κάνω κι αν είμαι παντρεμένη,
με πάντρεψαν με προξενιά κι είμαι δυστυχισμένη.
Να ζήσεις με τον άντρα σου
κι εμένα να μ’ αφήσεις,
γιατί αυτό που μου ζητάς δεν είναι λογικό,
να πνίξουμε τον πόνο μας θα `τανε πιο σωστό.
Τι να το κάνω κι αν είμαι παντρεμένη,
με πάντρεψαν με προξενιά κι είμαι δυστυχισμένη.
