Eγώ γιαπί, εγώ σφυρί,
εγώ στην μπετονιέρα.
Δικό μου χρέος το ψωμί
κι όσα ζητάει η μέρα.
Για μένανε τ’ αφεντικά
που σ’ αδικούν και δε μιλάς.
Δικό σου χρέος μοναχά
να με πονάς.
Αν ακριβαίνει η ζωή,
για μένα ακριβαίνει.
Το ξυπνητήρι το πρωί
για πάρτη μου σημαίνει.
Η διπλοβάρδια επτά μ’ επτά
δικός μου μόχθος και μπελάς.
Δικός σου χρέος μοναχά
να μου γελάς.
Εσύ κλαδί, εγώ αϊτός,
εγώ φωτιά κι αμόνι.
Εγώ σπορά, εσύ καρπός
κι ας περπατάμε μόνοι.
Σε θέλω να ’σαι όπως κι εγώ
περήφανα να περπατάς.
Μα σου ζητώ το πιο ακριβό
να μ’ αγαπάς.
