Άφησέ μου ένα ίχνος στο κενό
μες στον κύκλο αυτόν που ζω
πάντα στα ίδια επιστρέφω
Πήγαινέ με εκεί που μόνη δεν μπορώ
ίσως να ‘μαι αυτό που θες
μα δεν ξέρω να ανατρέπω.
Άφησέ με να νομίζω πως τα σύννεφα αγγίζω
κάθε μέρα που με φέρνει πιο κοντά σου
άφησέ με να ελπίζω πως κι εγώ κάτι αξίζω
σα ναυάγιο μες τα μαύρα τα νερά σου.
Χάρισέ μου μια αφορμή να θυμηθώ
κι αν είναι όνειρο όλο αυτό
μη μ’ αφήσεις να ξυπνήσω
Αντικρίζω ένα μεγάλο ωκεανό
μες στη γυάλα μου ξεχνιέμαι
κι ίσως να μη συνεχίσω.
