Ναύτη που φεύγεις με τα πλοία,
στον Καναδά, στην Αυστραλία
και πέρα στην Αμερική,
σαν ανταμώσεις τον καλό μου,
πες του να γρά να γράψει και σε μια ψυχή.
Ναύτη, πες του να μου γράψει
αν δε θέλει να με κλάψει,
αν δε θέλει να με κλάψει,
ναύτη, πες του να μου γράψει.
Με ξέχασε και δε μου γράφει,
ή τίποτ’ άλλο έχει πάθει
στη μακρινή την ξενιτιά,
η αγωνία μ’ έχει λιώσει
και δε βαστώ και δε βαστώ στον πόνο πια.
Ναύτη, πες του να μου γράψει
αν δε θέλει να με κλάψει,
αν δε θέλει να με κλάψει,
ναύτη, πες του να μου γράψει.
Ναύτη που φεύγεις με τα πλοία,
στην Αφρική, στη Βραζιλία,
νιώθεις τον κάθε μου καημό,
δίχως ειδήσεις, δίχως γράμμα,
και πως θ’ αντέ θ’ αντέξω πια στο χωρισμό.
Ναύτη, πες του να μου γράψει
αν δε θέλει να με κλάψει,
αν δε θέλει να με κλάψει,
ναύτη, πες του να μου γράψει.
