Α, γλυκά του Νείλου δειλινά
μάγια φορτωμένα.
Α, πως μου ‘λεγε μια φοινικιά
παραμύθια ξένα.
Έφυγες, ξανά σε περιμένω
έλα φως μου άιντε να χαρείς.
Α, της δύσης χρώματα βαριά
στα νερά χυμένα,
α, κυλάει ο Νείλος σιωπηλά
πάντα στα χαμένα.
Έφυγες, ξανά σε περιμένω
έλα φως μου άιντε να χαρείς.
Α, ξυπνάει άι από μακριά,
άι μυστικά κρυμμένα.
Α, μου λέει για μια καινούργια αυγή
που θα `ρθει για μένα.
Έφυγες, ξανά σε περιμένω
έλα φως μου άιντε να χαρείς.
