Είχε μια φίλη η μάνα μου ψηλή κυπαρισσένια
απ’ τα χωριά της θάλασσας, τη λέγανε Νερένια
μικρά καράβια κένταγε και τα `ριχνε στο κύμα
μετά καθόταν κι έπιανε του τραγουδιού το νήμα
Θάλασσα μου μολυβένια
έχε τα παιδιά μας έννοια
τ’ αρμενάκια θάλασσα
θάλασσα παντάνασσα.
Είχε μια φίλη η μάνα μου από αφρό κι αρμύρα
που ήξερε και διάβαζε των γυναικών τη μοίρα
καθόταν τ’ απογεύματα και μακριά κοιτούσε
παλιούς σκοπούς θυμότανε και σιγοτραγουδούσε
Θάλασσά μου μολυβένια
Έχε τα παιδιά μας έννοια
τ’ αρμενάκια θάλασσα
θάλασσα παντάνασσα
