Ανύπαρκτα ταξίδια μες στην άβυσσο
και το ληγμένο μες στην τσέπη διαβατήριο.
Περνάω τα σύννεφα, σε βρίσκω στον παράδεισο
και με κερνάς της γνώσης δηλητήριο.
Με το κορμί ελεύθερο να τρέχει να σε ψάχνει
κι ένα μυαλό τρελό φυλακισμένο,
αν θα σε βρω δε θα `σαι εκεί που θα σε περιμένω
αν θα σε βρω δε θα `σαι εκεί που περιμένω.
Νετρίνο ταξίδι πρώτο και τελευταίο,
νετρίνο ταξίδι στην πορεία σου μ’ αφήνω.
Κι από τη γη στον ουρανό ίσως με ζήσεις ως εδώ,
ίσως μονάχος μες στα σύννεφα να μείνω
χωρίς αγάπη το παρόν τ’ ονειρευτήκαμε
γυμνά κορμιά που μόνο δέρμα έχουν αγγίξει.
Με μια ματιά κι δυο μαζί παγιδευτήκαμε
σε μια στιγμή που φεύγει πριν αρχίσει.
