Νοστάλγησα με δάκρυα
την όμορφη καρδιά σου,
που κάποτε τη μάτωσα
όταν σου είπα “γειά σου”.
Κι αφού, για να χωρίσουμε,
αιτία είμ’ εγώ,
αντί, λοιπόν, να ντρέπομαι,
τώρα σε νοσταλγώ.
Η νοσταλγία είναι αγάπη
που αγνοούσα τόσον καιρό,
η νοσταλγία είναι φαρμάκι,
τον εαυτό μου να τιμωρώ,
η νοσταλγία, η νοσταλγία,
είν’ η δική σου, η δική σου η τιμωρία.
Νοστάλγησα τα μάτια σου
που την αλήθεια λέγαν
για το ψυχρό μου φέρσιμο,
με πίκρα όταν κλαίγαν.
Νοστάλγησα τα πάντα σου
κι απόψε θα σ’ το πω,
αν σου θυμίζω τίποτα,
σε θέλω, σ’ αγαπώ.
Η νοσταλγία είναι αγάπη
που αγνοούσα τόσον καιρό,
η νοσταλγία είναι φαρμάκι,
τον εαυτό μου να τιμωρώ,
η νοσταλγία, η νοσταλγία,
είν’ η δική σου, η δική σου η τιμωρία.
