Τρέξε, μάγκα, να ρωτήσεις
να σου πουν ποια είμ’ εγώ
είμ’ εγώ γυναίκα φίνα, ντερμπεντέρισσα
που τους άντρες σαν τα ζάρια τους μπεγλέρισα.
Πως θα γίνω εγώ δική σου,
πάψε να το συζητάς
δε γουστάρω τις παρόλες, σου ξηγήθηκα
στις ταβέρνες και στα καμπαρέ γεννήθηκα.
Δε με συγκινούν αγάπες
φτάνει να καλοπερνώ
κάθε βράδυ να τραβάω το ποτήρι μου
και να σφάζονται λεβέντες για χατήρι μου.
