Ντροπή έτσι κρυφά να μου φύγεις
και θλίψη ν’ αφήσεις στο σπίτι μου εσύ,
γιατί, γιατί, γιατί,
ντροπή να με γεμίσεις με πόνους
να πάρεις τους δρόμους χωρίς αφορμή
γιατί, γιατί,
είναι ντροπή και καταστροφή.
Κι εγώ που ‘λεγα τ’ όνομά σου,
το πίστευα, το ‘χα τιμή, γιατί, γιατί,
να σ’ έχω αγαπήσει και να ‘χω κερδίσει
μονάχα ντροπή και καταστροφή.
Ντροπή να με γεμίσεις με πόνους
να πάρεις τους δρόμους χωρίς αφορμή
γιατί, γιατί,
είναι ντροπή και καταστροφή.
Κι εγώ που ‘λεγα τ’ όνομά σου,
το πίστευα, το ‘χα τιμή, γιατί, γιατί,
να σ’ έχω αγαπήσει και να ‘χω κερδίσει
μονάχα ντροπή, μονάχα ντροπή,
μονάχα ντροπή, μονάχα ντροπή.
