Εδώ συχνάζει το φεγγάρι
σε μια απόμερη γωνιά
τ’ αρέσει λέει η πενιά
γιατί ξεχνά.
Εδώ συχνάζει κι ο καημός μας
που σαν το σύννεφο άπλωσε
η μοίρα κι αν τον μάλωσε
μεγάλωσε.
Μας μείναν μόνο τα τραγούδια
παρέα και κληρονομιά
και κάτι τέτοιες συναντήσεις
να φέγγουν μες στην ερημιά.
Νύχτα αφέντρα, τρελή, μη σωπαίνεις
πες, πως γίνεται κι αντέχουμε ακόμη,
ποιου Θεού, ποιου Θεού να `ναι θέλημα,
μια ζωή να βαδίζουμε μόνοι.
Μια καλησπέρα στις αγάπες,
σ’ αυτές που μας παιδέψανε,
σ’ αυτές που μας γιατρέψανε,
κι αντέξαμε.
Μη με κοιτάζεις μ’ απορία
αυτά που βλέπω ομολογώ
αυτά που νιώθω μαρτυρώ
και προχωρώ.
Μας μείναν μόνο τα τραγούδια
παρέα και κληρονομιά
και κάτι τέτοιες συναντήσεις
να φέγγουν μες στην ερημιά.
Νύχτα αφέντρα, τρελή, μη σωπαίνεις
πες, πως γίνεται κι αντέχουμε ακόμη,
ποιου Θεού, ποιου Θεού να ‘ναι θέλημα,
μια ζωή να βαδίζουμε μόνοι.
Ποιου Θεού, ποιου Θεού να `ναι θέλημα,
μια ζωή να βαδίζουμε μόνοι.
