Σαν κολασμένα τα σεντόνια μου γυρνούν
και με σκεπάζουν
με ταράζουν, με ταράζουν
με τη φωνή σου μου μιλούν κι αναστενάζουν
με την αφή σου μ’ ακουμπούν και μ’ αγκαλιάζουν
με ταράζουν, με ταράζουν
Και το κρεβάτι μου ξυπνάει διψασμένο
κι απ’ το κορμί σου, αχ, το κορμί σου, στερημένο
Σαν κολασμένα τα σεντόνια μου παλεύουνε μαζί μου
με ταράζουν, με ταράζουν
με το φιλί σου με φιλούν κι αναστενάζουν
με την ανάσα σου με καίνε και μ’ αρπάζουν
με ταράζουν, με ταράζουν
Και το κρεβάτι μου το δόλιο ταξιδεύει
και το κορμί σου, αχ, το κορμάκι σου γυρεύει
Σαν κολασμένα τα σεντόνια μου ξυπνούν και ψιθυρίζουν
με ταράζουν, με ταράζουν
έχουν το βλέμμα σου καθώς με πλησιάζουν
κι όπως κουνιούνται ρυθμικά με ανεβάζουν
με ταράζουν, με ταράζουν
Και το κρεβάτι μου ξυπνάει διψασμένο
κι απ’ το κορμί σου, αχ, το κορμί σου, στερημένο
Με ταράζουν, με ταράζουν… Με ταράζουν!
