Είν’ απ’ της νύχτας τα παιδιά το αγοράκι μου,
σαν νυχτερίδα έρχεται στο καμαράκι μου.
Φωτιά που λιώνει, φωτιά που λιώνει
το κορμάκι μου.
Νυχτόπουλο, νυχτόπουλο,
εγώ αγαπώ νυχτόπουλο.
Να το χαρώ που μ’ αγαπά
της νύχτας τ’ αλητόπαιδο.
Τα μάτια του παράξενα με υπνωτίζουνε,
σαν να ’μαι σκλάβα μια ζωή μ’ αιχμαλωτίζουνε.
Και τα φιλιά του, και τα φιλιά του
με φλογίζουνε.
Νυχτόπουλο, νυχτόπουλο,
εγώ αγαπώ νυχτόπουλο.
Να το χαρώ που μ’ αγαπά
της νύχτας τ’ αλητόπαιδο.
