Νυχτώνει
κι από το σώμα σου μονάχα το σεντόνι
να μου θυμίζει πως κοιμήθηκες εδώ.
Σηκώνει
αυτός ο έρωτας μπροστά μου τόση σκόνη
που δε μ’ αφήνει όσα έρχονται να δω.
Νυχτώνει
γλιστράει στο στήθος το φιλί και με λερώνει
φέρε μου πίσω τη φωτιά σου να πλυθώ.
Ματώνει
αυτός ο έρωτας που όλο δυναμώνει
και δε μ’ αφήνει από σένα να σωθώ.
Εγώ για σένα μια σταλιά
απόμεινα απ’ τα φιλιά
περπάτησα καημό καημό
από χαντάκι σε γκρεμό.
Κι εσύ για μένα μια θηλιά
πληγή καινούρια και παλιά
ενός τσιγάρου διαδρομή
από φαράγγι σε κορμί.
