Η νύχτα είναι δρόμος για να περπατάς
Είναι μια πόρτα που ανοίγεις και το σκας
Στο παραμύθι σου με τέτοιο τρόπο ζεις
Δεν θέλεις, όμως δε θα το παραδεχθείς
Η νύχτα είναι κατηφόρα που κυλάς
Με μαύρες πινελιές της όλα τα χαλάς
Κυλάει στο αίμα σου και είναι δυστυχώς
Αυτός ο άλλος, ο κρυφός σου εαυτός
Αυτός ο άλλος, ο κρυφός ο εαυτός σου
την ευτυχία μας δε χώρεσε
Ο ανεξέλεγκτος τρελός εγωισμός σου,
ό,τι δεν μπόρεσα, το μπόρεσε
Μου ‘βαλε Χ και με εξόρισε από τον ουρανό σου
Αυτός ο άλλος, ο κρυφός ο εαυτός σου
Η νύχτα είναι το σεντόνι που κρατάς
Για να μη φαίνονται αυτά που αγαπάς
Μα το πρωί στο πρώτο φως που θα φανεί
Θα δεις πως έχεις το σημάδι μου βαθύ
Η νύχτα είναι ένα έργο μοναξιάς
Που συμμετέχεις για να μη με συναντάς
Και σκηνοθέτης ο αόρατος εχθρός
Αυτός ο άλλος, ο κρυφός σου εαυτός
