Αχ να γινόταν και για μας μια ζαβολιά
και να με κάναν για μια νύχτα βασιλιά
και να βρεθείς, Κατερινάκι μου, εσύ
απ’ το ραφτάδικο στην πύλη τη χρυσή.
Να ’χεις κορώνα στα μαλλιά
Χριστέ, και να σου πάει,
να στέκει ο κόσμος στα σκαλιά
να σε χειροκροτάει,
να χαρείς κι εσύ λιγάκι τη ζωή.
Κι εγώ να γίνω Βασιλιάς,
ο πιο καλός της πλάσης,
και να διατάζω ολημερίς
γιορτές και παρελάσεις,
να χαρούμε μια φορά και οι φτωχοί.
Να ’ναι οι φίλες σου κυρίες της αυλής
και αρχηγός το μπαρμπεράκι ο Παντελής
και να διατάζω όλη τη βάρδια των επτά
αχ τραπεζίτες να μετράνε τα λεφτά.
