Στο ταβερνάκι του Φανούρη,
στ’ απάγκιο κάτω στο μουράγιο,
δίπλα απ’ της θάλασσας τον άγιο
είχε καρτούτσα και γιορτή.
Τραγούδι, γέλιο, καλαμπούρι,
παράδεισος για την παρέα
ώρες μ΄ανέκδοτα τ΄Αντρέα
νύχτες μ΄αστεία του Κωστή.
Κάτω απ΄τη σκάλα ένα βράδυ
ξάπλωσ΄ο γερο-ταβερνιάρης
απόξω χιόνιζε ο Γενάρης,
έρημη νύχτα στο στενό.
Την άλλη μέρα το Φανούρη
τον βρήκαν να κοιτά τ’ αστέρια
με το σαντούρι του στα χέρια
να τραγουδά στον ουρανό…
