Μήπως με πήρες για καφέ βαρύγλυκο
για να με πίνεις κάθε μέρα στο φλιτζάνι,
μπορεί να είμαι στη ζωή μηδενικό
μα είμαι φτιαγμένη από δύσκολο χαρμάνι,
μπορεί να είμαι στη ζωή μηδενικό
μα είμαι φτιαγμένη από δύσκολο χαρμάνι.
Ξέρω, για μένα δε σου καίγεται καρφί,
πως με βαρέθηκες, ακόμα, υποθέτω,
πότε με θέλεις για καφέ σου ελαφρύ,
πότε βαρύ, πότε γλυκό και πότε σκέτο,
πότε με θέλεις για καφέ σου ελαφρύ,
πότε βαρύ, πότε γλυκό και πότε σκέτο.
Θέλεις τα κέφια σου να φτιάχνω μόνο εγώ
και μες στο χάος προσπαθείς να με γκρεμίσεις,
μες στο φλιτζάνι σου γυρεύεις να πνιγώ
σαν κατακάθι του καφέ για να μ’ αφήσεις,
μες στο φλιτζάνι σου γυρεύεις να πνιγώ
σαν κατακάθι του καφέ για να μ’ αφήσεις.
