Σαράντα χρόνια καϊκτσής
και πάλι έγεια μόλα,
και πάλι έγεια μόλα,
ό,τι έσπειρα και θέρισα
χαμένα πήγαν όλα,
χαμένα πήγαν όλα.
Τα πήρανε τα κύματα
μου μείνανε τα κρίματα.
Ψάρευα και στις στεριές
τις ξανθομελαχροινές,
κι έμεινα στο έγεια μόλα
μα εδώ θα μείνουν όλα,
θα μείνουν όλα.
Την παλιοτρεχαντήρα μου
ψηλά θα την τραβήξω,
ψηλά θα την τραβήξω,
να βγάλω αντένες και πανιά
να μην ξαν’ αρμενίσω,
να μην ξαν’ αρμενίσω.
Αγάντα κουμπάρε μου,
αγάντα κουνιάδε μου.
Ψάρευα και στις στεριές
τις ξανθομελαχροινές,
κι έμεινα στο έγεια μόλα
μα εδώ θα μείνουν όλα,
θα μείνουν όλα.
Σαράντα χρόνια αρμένιζα,
μπουνάτσες και φουρτούνες,
μπουνάτσες και φουρτούνες,
και παίζανε στα χέρια μου
καΐκια και μαούνες.
Αγάντα κουμπάρε μου,
αγάντα κουνιάδε μου.
Ψάρευα και στις στεριές
τις ξανθομελαχροινές,
κι έμεινα στο έγεια μόλα
μα εδώ θα μείνουν όλα,
θα μείνουν όλα.
