Δε με κρατάει τίποτα εδώ κι εσύ το ξέρεις,
σιωπηλή, κοντά μου ξαγρυπνάς και υποφέρεις,
ψήνεις καφέ στις πέντε το πρωί και τον διαβάζεις,
είναι πικρό, στο τέλος της γιορτής να πλησιάζεις.
Είναι καιρός που θέλω να σου πω
να μη χτενίζεις τα μαλλιά σου στον καθρέφτη μου,
δε με κρατάει τίποτα εδώ,
ένα αντίο, μοναχά, έχω στην τσέπη μου.
Ήσουν αυτή που ήξερε καλά να περιμένει,
άγια μορφή, εικόνα μου παλιά, ξεθωριασμένη,
μη με ξυπνάς, δε θέλω να σε δω στον πυρετό σου,
κάθε καλό που είχα στη ζωή, ήταν δικό σου.
Είναι καιρός που θέλω να σου πω
να μη χτενίζεις τα μαλλιά σου στον καθρέφτη μου,
δε με κρατάει τίποτα εδώ,
ένα αντίο, μοναχά, έχω στην τσέπη μου.
