Πάντα θα γράφω και πάντα θα πίνω
και θα γυρνάω σπίτι κομμάτια
ανθρώπους δεν θέλω να βλέπω
θέλω να βλέπω αυτά που θέλω να βλέπω
Μέσα στην τρέλα βαδίζω φωνάζω και βρίζω
αυτό είναι που πλέον συνηθίζω
πίνω τα γάρα μου αγάπη να δίνω
αλλιώς ότι πιάνω στο χέρι μου το πνίγω
Στα μάτια μου ρίξανε σκόνη νομίζανε πως θα φύγω από εδώ
κι όμως ήρθα γεμάτος εκπλήξεις και απαιτώ σεβασμό
ό,τι και αν κάνω το κάνω για μένα και τίποτα δεν με ενδιαφέρει
όσοι με ξέρουν, ξέρουν τα υπόλοιπα δεν με ενδιαφέρουν
Γυρίζω την πλάτη μου πίσω για να κερδίσω
το χρόνο που άφησα πίσω δεν παίζει να σου τα αφήσω
όσα μου γκρέμισες τόσα θα χτίσω
Ο χρόνος περνάει και ο χρόνος είναι χρήμα
όπως ο κόσμος μέσα σε βιτρίνα
που πέφτει η τιμή τους κάθε μήνα
που πέφτει η τιμή τους κάθε μήνα
Ένα τσιγάρο δεν φτάνει θέλω δυο- τρία για να ηρεμήσω
έχω τόσα πολλά στο κεφάλι που πρέπει να τα σβήσω
ο κόσμος με τρελαίνει με τρελαίνει
Έτσι είμαι εγώ έτσι μαθαίνω να ζω έτσι μαθαίνω να ζω
μέσα στην πόλη γυρίζω καπνίζω το μάτι θολό από θυμό
μπρος και πίσω γκρεμός το ξέρω είμαι τρελός
μ’ αρέσει να αράζω και εκεί που αράζω να υπάρχει μόνο καπνός
Πίνω για να πάψω να δίνω, πίνω για να τα ξεχάσω
νέα σελίδα γυρίζω και κοιτάμε πως θα πετάξω
δύσκολο πράγμα μου λες ότι είναι κι όμως να ξέρεις δεν είναι
είναι στο χέρι μου είναι στο χέρι σου γι’ αυτό κάτσε και πίνε
Έτσι το ζω και μ’ αρέσει, ετσι μ’ αρέσει έτσι το ζω
δεν χαραμίζω το χρόνο μου για κανέναν ούτε για ένα λεπτό
ότι έχω κάνει ήτανε στο παρελθόν
Τώρα γυρίζω την πλάτη μου και κοιτάω μόνο παρόν
Ένα τσιγάρο δε φτάνει θέλω δυο-τρία για να ηρεμήσω
έχω τόσα πολλά στο κεφάλι που πρέπει να τα σβήσω
ο κόσμος με τρελαίνει, με τρελαίνει
