Δεν είσ’ εσύ σκοτάδι να πλαγιάσω
δεν είμαι εγώ φαρμάκι δυνατό
πως να με πιεις και πως να ξεγελάσω
τον κεραυνό που κρύβω στο μυαλό
Δεν είναι αυτό το πρώτο μας ταξίδι
ούτε κι εκείνο τ’ άλλο το στερνό
είναι στη μέση σάπιο το σανίδι
και δεν αντέχει κάτι αληθινό
Δεν είν’ εδώ που θέλω να γυρίσω
ούτε κι εκεί που ψάχνεις να με βρεις
με ξένη φόρα πήγε κι ήρθε πίσω
το συστημένο της υπομονής
Κι αν είμαι εγώ που θέλω να ξεχάσω
κι αν είσ’ εσύ που μόνη σου μιλάς
είναι που ο κόσμος όλος πήγε πάσο
κι η φαντασία σου ‘γινε μπελάς
