Με κατάντησες στους δρόμους κουρελή
με κομμάτια την καρδιά και την ψυχή.
Νύχτες έκλαψα κι αναστέναξα
και συνήθισα για σένα το κρασί.
Νύχτες έκλαψα δε σε ξέχασα
κι ας μου έκανες μαρτύριο τη ζωή.
Δε με νοιάζει, δε με νοιάζει κι αν με δεις
μες στους δρόμους να γυρίζω κουρελής.
Δε με νοιάζει, δε με νοιάζει που γυρνώ
μεσάνυχτα από το καπηλειό.
Με κατάντησες νυχτόβιο πουλί
να γυρίζω ταβερνί σε ταβερνί.
Νύχτες έκλαψα κι αναστέναξα
και στα μάτια μου εξέσπασε βροχή.
Νύχτες έκλαψα δε σε ξέχασα
η δική σου αγάπη μ’ έκανε μπεκρή.
Δε με νοιάζει, δε με νοιάζει κι αν με δεις
μες στους δρόμους να γυρίζω κουρελής.
Δε με νοιάζει, δε με νοιάζει που γυρνώ
μεσάνυχτα από το καπηλειό.
