Κοπέλι Κρητικόπουλο από τον Ψηλορείτη
μια κοπελιά αγάπησε, μ’ αυτή θ’ ανοίξει σπίτι.
Έλα βρε, έλα, Κρητικέ, από τον Ψηλορείτη
έλα βρε, έλα, Κρητικέ, μας το `κλεισες το σπίτι.
Ο Κρητικός κι η κοπελιά μέρα και νύχτα αγκαλιά.
Την έχει, μωρέ σύντεκνοι, στολίδι στην καρδιά του,
την Κυριακή παντρεύεται με γεια του με χαρά του.
Έλα βρε, έλα, Κρητικέ, από τον Ψηλορείτη
έλα βρε, έλα, Κρητικέ, μας το `κλεισες το σπίτι.
Ηράκλειο και Ρέθυμνο και τα Χανιά γλεντάνε
μωρέ λεβέντη Κρητικέ, στο γάμο σου τα σπάνε.
