Φαντάσου να βρισκότανε σε κάποιο μπαρ του Άδη
όλη η δική μας ρεμπετιά, απ’ του Ψυρρή στην Κοκκινιά
με τα περσάκια τα καλά από την Τεχεράνη.
Να βάζει ο Μάρκος τα σεγκλέτια κι ο Ομάρ Καγιάμ τα ντέρτια.
Βρε θα χάλαγε ο κόσμος και ο πάνω και ο κάτω
θα γινόταν άνω κάτω και θνητοί και αθανάτοι
σαν το χέρι μες το γάντι.
Πάσχα και Ραμαζάνι μου, να ‘ρχόταν η παρέα
να `μουν κι εγώ σε μια γωνιά, στην Πατησί, στον Πειραιά
να σου `λεγα τα νέα.
Να βάζει ο Μάρκος τα σεγκλέτια κι ο Ομάρ Καγιάμ τα ντέρτια.
Βρε θα χάλαγε ο κόσμος και ο πάνω και ο κάτω
θα γινόταν άνω κάτω και θνητοί και αθανάτοι
σαν το χέρι μες στο γάντι.
