Στη Βαβυλώνα, στην Αμισό
σαν πας, γεράκι μου χρυσό
θέλω να ειπείς του Μαυραϊλή
ώρα του καλή, ώρα του καλή
να ξαναρθεί στον τόπο μας.
Πες του ποια μέρα θα ξεκινά
να βάλω διάτα στα βουνά
κρυφά να ροδαμίσουνε
μαύρα μου βουνά, μαύρα μου βουνά
να τον καλωσορίσουνε.
Κι εσύ, μανούλα, κυρά γλυκιά
στον ήλιο βγάλε τα προικιά
να ιδεί που χρόνους δώδεκα
μάνα μου γλυκιά, μάνα μου γλυκιά
κρατώ το λόγο πόδωκα.
Παιδιά μην κλαίτε, μην κλαίτε πια,
παράγγειλα στην Αραπιά
να φέρουν κόκκινο κρασί
έλα πιες κι εσύ, έλα πιες κι εσύ
για την καινούργια ανάσταση.
