Ο μεθυστής εξύπνησεν, τρίβει τους οφθαλμούς του,
κίτρινον είδε ουρανόν, γεμάτον πεταλούδας.
Με το πηγούνι τις μετρά, φυσά και ανασχημάται.
Ως είδε και τον ήλιον φιλοσοφεί και λέει:
«Χριστέ μου, να εγένετο ο ουρανός καράβιν και αι νεφέλαι άρμενον,
τιμόνιν το φεγγάριν, καραβοκύρης άνεμοι και ναύτες οι αστέρες
