Ξεχασμένος κάπου σε μιαν άκρη,
κάπου στο Νοτιά ανασαίνω βαριά.
Ξεχασμένος κάπου σε μιαν άκρη
όνειρα υγρά, κοίτα, κυλούν στη θάλασσα.
Φοβισμένο πουλί θα πετάξεις κι εσύ,
μαύρα χρώματα ξανά η βροχή.
Μέσα της θα κρυφτείς, το τραγούδι θα πεις,
θα φωνάξεις “φοβάμαι”, θα χαθείς.
Πόρτες που ‘κλεισαν στο Βοριά και δεν ανοίγουν.
Σύννεφα μαύρα σκοτεινά και με τυλίγουν.
Λάσπες που πάνω τους γλιστρώ, βαριανασαίνω,
στέκω στης πέτρας την άκρη και περιμένω.
Φοβισμένο πουλί θα πετάξεις κι εσύ,
μαύρα χρώματα ξανά η βροχή.
Μέσα της θα κρυφτείς, το τραγούδι θα πεις,
θα φωνάξεις “φοβάμαι”, θα χαθείς.
