Εγώ που σπάζω κρύσταλλα
καθρέφτες με τα χέρια
χορεύω και ζεϊμπέκικο
με δίκοπα μαχαίρια.
Ας όψεται ο έρωτας
ο γιος της Αφροδίτης
και το ομορφοκόριτσο
που έμπλεξα μαζί της.
Για χάρης της κι επειδή
έγινα φρόνιμο παιδί.
Είμαι άντρας και το κέφι μου
να κάνω δεν μ’ αφήνει
εμένα τρέμουν τα βουνά
κι εγώ φοβάμαι εκείνη.
Ας όψεται ο έρωτας
ο γιος της Αφροδίτης
και το ομορφοκόριτσο
που έμπλεξα μαζί της.
Για χάρης της κι επειδή
έγινα φρόνιμο παιδί.
