Ο πόνος έγινε βουνό,
τα βάσανα ποτάμι,
σκουριά σκορπά, σκορπά το δειλινό
είναι το σπίτι σκοτεινό
κι ο ουρανός κατράμι.
Έχασα την αγάπη μου,
σε ποιον να πω τα πάθη μου…
Στο στήθος καίει μια φωτιά,
το μέτωπο παγώνει,
βροχή κυλά, κυλά απ’ τη ματιά,
ο κόσμος είναι μια ψευτιά,
ποτέ δεν ξημερώνει.
Έχασα την αγάπη μου,
σε ποιον να πω τα πάθη μου…
