Είμαι εγώ ο πυρετός
είμαι άντρας δυνατός
και σε όλους σας γνωστός
σαν πολύ σκληρός εχθρός.
Όταν μ`αντικρίζουν όλοι
στο κρεβάτι τους αφήνω
κι όποτε μου κάνει κέφι
τους παγώνω ή τους ψήνω.
Τους ζεσταίνω, τους κρυώνω
φέρνω ρίγη, τους ιδρώνω
μεγαλώνω και μικραίνω
από δω κι εκεί πηγαίνω.
Πότε γίνομαι σαράντα
και παραμιλάνε πάντα
πότε είμαι τριαντα εφτά
και πονάνε τα πλευρά.
Και τα βάζω με πολλούς
με μεγάλους και μικρούς
όλοι τους με πολεμάνε
μα ποτέ δε με νικάνε.
Μια μου ρίχνουν πορτοκάλια
και μπανάνες και παπάγια
μια με λούζουνε με τσάγια
ή με ξόρκια και με μάγια.
Τους ζεσταίνω, τους κρυώνω
φέρνω ρίγη, τους ιδρώνω
μεγαλώνω και μικραίνω
από δω κι εκεί πηγαίνω.
Τριάντα εφτά, τριάντα οχτώ, τριάντα εννιά
ανεβαίνω κι όλο ανεβαίνω
τριάντα εφτά, τριάντα οχτώ, τριάντα εννιά
πυρετός.
Και νομίζουν πως κερδίζουν
σαν τα μάγουλα ροδίζουν
αλλά όμως δε γνωρίζουν
ότι άδικα ελπίζουν.
Κι ότι θα με ξαναδούνε
τους χειμώνες που θα ‘ρθούνε
ναι, θα με ξαναδούνε
τους χειμώνες που θα ‘ρθούνε.
