Σε δείχνω με το δάχτυλο,
είσαι το πιο όμορφο κουμάσι μωρό μου
είσαι το ξέρω κουφάλα
μα έχεις τόση ομορφιά.
Απάνω στα τριάντα δυο συνάντησα κι εγώ τον θάνατο
μα το κρατάω μυστικό πως μ’ έδιωξε κι αυτός γι’ αδιάβαστο
Μια απόφαση χρειάζεσαι και μην πολύ παραμυθιάζεσαι
όλα στον κόσμο ψεύτικα, ακόμη και που σ’ ερωτεύτηκα.
Αυτά που κάνω τώρα, αυτά που κάνω τώρα,
είναι σαν να μου τρώνε την καρδιά
γι’ αυτό χοντρέ προχώρα, μας πήρε η κατηφόρα
ανέβα ν’ ανταμώσουμε ξανά
Δε θέλω άνθρωπο να δω, aller- retour ζωής ταξίδια θανάτου
άγγελος είμαι του κόσμου, την έχω κάνει τη ζημιά.
Ο σάλιαγκας κι ο μάλιαγκας για ένα χαζό καβούκι μάλωσαν.
Να βγει το μέσα έξω σας και άσε εμένα με ξαναμπαγλάρωσαν.
Λαμπόγυαλο τα κάνατε, τη δόλια τη ζωή ξεκάνατε,
γκρεμίστε τα τρελάδικα και κάντε τα χοροπηδάδικα.
Το καλοκαίρι με παλτό και το χειμώνα μου γυρίζεις τσιτσίδι
και όλο να φύγεις σε σπρώχνω, μα μ’ έχεις πάρει από κοντά.
Αρρώστια μου σε αγαπώ και ας με βρίσκεις παρακατιανό,
μπορεί και να την ψώνισα, τι φταίω που δεν αυτοκτόνησα;
Αντίστροφα κι ανάλογα τα λογικά και τα παράλογα
ας μου `λεγες ν’ αραίωνα, δεν ζούμε πλέον στο μεσαίωνα
