Στης Βαβυλώνας τη γη με ράσο αντί γι’ ακόντιο
Κινά ένας φίλος για ταξίδι υπερπόντιο
Για να κηρύξει την ανθρωπιά την καλοσύνη
Μα του περάσανε χαλκά οι Σαρακήνοι
Για το δικό του Θεό
Του κόσμου το άδικο
Σ’ ένα Σουλτάνο μπροστά
Τον παν κατάδικο τον λύνει αυτός απ’ τα δεσμά του
Κι έτσι ο φίλος μας κινάει να πει κι αλλού το κήρυγμα του
Σ’ ένα πηγάδι σταματάει να ξεδιψάσει
Μα μια γυναίκα δεν αργεί να πλησιάσει
Ωραία στην όψη μα η καρδιά της δηλητήριο
Με το κορμί της τον καλεί σ’ άλλο μαρτύριο
Για το δικό σου Θεό
Μαζί σου θα καώ
Της άπλωσε τα χέρια
Και βγήκαν περιστέρια
Πιστεύει αυτή με τ’ άγγιγμά του
Κι έτσι ο φίλος μας κινάει να πει κι αλλού το κήρυγμα του
Frate Francesco parti una volta per oltre mare
Fino alle terre di Babilonia a predicare,
Coi suoi compagni sulla via dei Saracini
Furono presi e bastonati, i poverini!
Frate Francesco parlo
E bene predico
Che il Gran Sultano ascolto
E molto lo ammiro
Lo libero dalle catene
Cosi Francesco parti per Babilonia a predicare.
Για το φτωχούλη θα πω δυο λόγια απ’ την Ασίζη
Που πήγε πέρα στην Βαβυλώνας το μετερίζι
Για να κηρύξει την ανθρωπιά την καλοσύνη
Μα του περάσανε χαλκά οι Σαρακήνοι
