Μέσα σε φούρνους μικροκυμάτων
κοιμάται ο Θεός των μικρών αισθημάτων,
χύτρες ταχύτητος στα όνειρά του
κλέβουν τα χρώματα και τη χαρά του.
Ένα ρολόι ο κόσμος και τρέχει
τη μυρωδιά του καφέ ποιος προσέχει,
ποιος ονειρεύεται, ποιος προλαβαίνει,
τα μυστικά της ζωής να μαθαίνει.
Δεν είν’ ο χρόνος χρήμα
και μην τ’ ακούς αυτά,
ο χρόνος είναι κρίμα
κι ας έχεις και λεφτά.
Όλα τελειώνουν σχεδόν πριν αρχίσουν
κάνε στην άκρη να μη σε πατήσουν,
μ’ ένα ποδήλατο μέσα στο χρόνο
κι όλα θα γίνονται για σένα μόνο.
Στην κοινωνία των μεταλλαγμένων
ο ξεροκέφαλος, ο επιμένων,
θα κάνει έρωτα, θα κλαίει ακόμα,
θα `χει σαν άνθρωπος μάτια και στόμα.
Δεν είν’ ο χρόνος χρήμα
και μην τ’ ακούς αυτά,
ο χρόνος είναι κρίμα
κι ας έχεις και λεφτά
