Η τρικυμία δε θα μ’ ένοιαζε αν είχα
τον Οδυσσέα μ’ όλους τους συντρόφους
με κομματιάζουν όμως μέρα νύχτα
και μόνος μου μετρώ σκαλιά κι ορόφους
Όλοι οι φίλοι μου μαγεύτηκαν και φύγαν
διαλύθηκε η παλιά μας συμμορία
θα ζήσουμε μου είπαν και με λίγα
ταβέρνα σινεμά κι υπερωρία
Η τρικυμία δε θα μ’ ένοιαζε αν είχα
λιμάνι στο μυαλό μου για να φτάσω
κι αν κάπου με το ένστικτό μου πήγα
με κάναν λογικό για να ξεχάσω
