Στην εκκλησιά κι απ’ έξω στης Ρεντίνας το κανάλι
με πιάσανε αμέτρητοι φαντάροι Κατελάνοι
δέντρο ψηλό διαλέξαν και μου κρέμασαν τη γλώσσα
στήσαν φωτιά κι ολόγυρα στη ζεστασιά ξαπλώσαν
Άγιε Μηνά το άγιο σου το λείψανο με σκέπη
σου τάζω εγώ σαράντα οκάδες βλάχικο κασέρι
για τους φτωχούς το γούμενο και την κερά Τασία
που κατοικούν την άγια τιμημένη σου εκκλησία
Που ειν’ ο Μηνάς και πού οι μαύροι φίλοι μου χαθήκαν
είδαν στρατό μαζέψαν τις γυναίκες και κρυφτήκαν
άιντε παιδιά κι αν λείψω τώρα φόβος μη σας πιάνει
κάντε καρδιά, δε θα `ναι πάντα εδώ οι Κατελάνοι
