Απ’ την κούνια με πουλάς και μ’ αγοράζεις
μ’ αγκαλιάζεις δυνατά όταν βουλιάζεις
σε χώρα δίχως όνομα μαθαίνω ότι μένω
όμως πως να σε πιστέψω
ουρανούς να καταστρέψω
και να ρίξω το φεγγάρι στα σκυλιά
Τέρμα πια οι παρελάσεις,τα χειροκροτήματα
μια ζωή τον εαυτό μου ψάχνω μες τα θύματα
Τέρμα πια οι παρελάσεις, όχι άλλη επέτειο
ως την κόλαση θα φτάσω για να βρω τον αίτιο
Μ’ ένα ψέμα με πληγώνεις κάθε τόσο
και την άνοιξη μου λες να την σκοτώσω
πατρίδα μου τα χρώματα δεν γίνεται να σβήσω
ακόμα ονειρεύομαι γι’ αυτό δεν κάνω πίσω
πες μου πως να σε πιστέψω
ουρανούς να καταστρέψω
και να ρίξω το φεγγάρι στα σκυλιά
Τέρμα πια οι παρελάσεις, τα χειροκροτήματα
μια ζωή τον εαυτό μου ψάχνω μες τα θύματα
Τέρμα πια οι παρελάσεις, όχι άλλη επέτειο
ως την κόλαση θα φτάσω για να βρω τον αίτιο
