Ο πόνος μου γίνεται απόψε λουλούδι
και κάθε τραγούδι το γράφω για μας
ανθίζει τη μέρα κι ο χρόνος μοιάζει
γιατρός που σ’ αλλάζει και πια δεν πονάς
Έρχεσαι φεύγεις μα δε με πειράζει
αυτό που με νοιάζει είναι να ’σαι καλά
ποτάμι είναι ο δρόμος σε λύπες με βγάζει
με αγάπες χαράζει μα πάντα κυλά
Όλα ίδια κι όλα ξένα γίνονται για μας
κάνεις κύκλους δίνεις αίμα κι όνειρα γεννάς για να ξεχνάς
Τώρα η μέρα κρυφά με φωνάζει
η αγάπη κουρνιάζει σε κάποιο στενό
χρυσόσκονη ρίχνει και δρόμο μου φτιάχνει
να τρέξω καρδιά μου εκεί να σε βρω
Όλα ίδια κι όλα ξένα γίνονται για μας
κάνεις κύκλους δίνεις αίμα κι όνειρα γεννάς για να ξεχνάς
