Πίνω τον πρώτο μου καφέ και σε κοιτάζω
Είσαι ο καπνός από το πρώτο μου τσιγάρο το πικρό
Μοιάζει να θέλω να πονάω πόσο λυπάμαι
Και οι φωνές στη γειτονιά από γέλια παιδικά
Όλα μπερδεύονται γλυκά
Ο χρόνος έρχεται και φεύγει και περνάει μια ζωή
Κι εσύ μου λες στα σχέδιά σου, δε χωράει αναβολή
Κοίταξε γύρω σου τον κόσμο που τον φτιάξαμε εσύ κι εγώ
Είν’ ένας κόσμος τόσο μόνος και θλιμμένος βουτηγμένος
στο εγώ
Τι να πεις τι να πω
Πάμε να φύγουμε από ‘δω
να `ξερες πόσο σ’ αγαπώ
Τα πεζοδρόμια της ζωής γέμισαν λάσπη
Ο κόσμος τρέχει βιαστικός για να προλάβει να κρυφτεί
Εγώ σου λέω σ’ αγαπώ και δε φοβάμαι
Κι ενώ γελάς ειρωνικά μου ζητάς μια αγκαλιά
Όλα μπερδεύονται γλυκά
