Με καφέ γαλλικό, στο πιάνο κάποιο τζαζ κομμάτι,
γύρω αφίσες ρετρό σε φόντο ονειρικό.
Τον χαμένο καιρό να ψάχνουν όλοι τι απάτη
σ’ έναν κόσμο πικρό, με χιούμορ σχετικό.
Κι όλα παν μια χαρά, τι κέφι στα γνωστά μπαράκια.
Μη ρωτάς ποιος γλεντά, θα δείξει ο καιρός.
Όλα παν μια χαρά, του ροκ θυμίζουν προσφυγάκια.
Να ’ν’ καλά τα παιδιά, μα εγώ πεθαίνω αλλιώς.
Με τσιγάρα βαριά, κουβέντες που δε βγάζεις άκρη,
τραπεζάκια γνωστά, στιλ προπολεμικό.
Και η άλλη γενιά με το μπογιατισμένο δάκρυ,
μια μπλεγμένη αγκαλιά στη μέση πάλι εγώ.
Κι όλα παν μια χαρά, τι κέφι στα γνωστά μπαράκια.
Μη ρωτάς ποιος γλεντά, θα δείξει ο καιρός.
Όλα παν μια χαρά, του ροκ θυμίζουν προσφυγάκια.
Να ’ν’ καλά τα παιδιά, μα εγώ πεθαίνω αλλιώς.
